Hydrauliczny układ hamulcowy
Hydrauliczny układ hamulcowy
Podstawowy układ hamulcowy w samochodzie osobowym najczęściej działa na zasadzie prasy hydraulicznej. Kierowca naciskając pedał hamulca tłoczy płyn nieściśliwy w układzie hydraulicznym do tłoków znajdujących się w cylindrach hamulców kół. Tłoki w hamulcach kół przednich mają większą powierzchnię niż tłoki w tylnych hamulcach. Dzięki temu siła hamowania kół przednich jest większa niż tylnych. Największą zaletą hydraulicznego układu hamulcowego jest to, że siła hamowania jest rozkładana równo na koło prawe i lewe, czego nie zapewniały stosowane wcześniej układy cięgieł. Hamulec hydrauliczny jest najczęściej wspomagany układem zasilanym podciśnieniem z układu dolotowego silnika (w silnikach benzynowych) bądź z pompy podciśnienia (w silnikach diesla). W przypadku zatrzymania się silnika wspomaganie przestaje działać. Przy niedziałającym wspomaganiu w samochodzie osobowym kierowca najczęściej nadal jest w stanie hamować hamulcem podstawowym. Wymaga to większej siły, ale jest możliwe.
W układzie hydraulicznym stosuje się zwykle dwa obwody hamulcowe. W razie awarii jednego z nich (np. wskutek przerwania przewodu hamulcowego ) drugi ma umożliwić awaryjne wyhamowanie pojazdu. Najczęściej jeden obwód hamuje kołem przednim prawym i tylnym lewym, a drugi pozostałymi dwoma kołami.
Często w prostych układach (bez ABS czy systemów kontroli trakcji) stosuje się korektor siły hamowania zmniejszający siłę hamowania kół tylnych, gdy nacisk na koła tylne zmniejsza się.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/System_hamulcowy_samochodu
Produkcję nowej generacji samochodów
Produkcję nowej generacji samochodów Daewoo o oznaczeniu wewnętrznym T200 rozpoczęto w 2002 roku od wersji 5-drzwiowej. Sprzedaż na rynku europejskim zapoczątkowana została już we wrześniu. Jeszcze w tym samym roku do produkcji skierowana została wersja sedan, która w stosunku do swojego 5-drzwiowego odpowiednika otrzymał nieznacznie zmienioną przednią część nadwozia. Sprzedaż w krajach, w których marka Daewoo była silnie zakorzeniona (Polska, Rumunia, Ukraina) rozpoczęto w 2003 roku pod nazwą Chevrolet Aveo. Od 1 stycznia 2004 roku w pozostałych państwach europejskich samochód ten sprzedawany był pod zmienioną nazwą na Chevrolet Kalos.
W 2004 roku przedstawiono oraz wdrożono do produkcji 3-drzwiową odmianę modelu Kalos/Aveo. Rok później zaprezentowano na międzynarodowych targach w Szanghaju wersję sedan poddaną liftingowi przedniej części nadwozia. Tak zmieniony pojazd o oznaczeniu fabrycznym T250 wprowadzony został do sprzedaży w Europie w 2006 roku pod nazwą Chevrolet Aveo (w Polsce Aveo Sedan).
We wrześniu 2007 roku na międzynarodowym salonie samochodowym we Frankfurcie przedstawiono zmodernizowane wersje 3 i 5-drzwiową. Modele te należące do serii T250 zostały skierowane do produkcji seryjnej w 2008 roku. Oprócz nowej nadającej dynamizmu sylwetce pojazdu przedniej oraz tylnej części nadwozia pojazdy te otrzymały nowe jednostki napędowe 1.2 16v o mocy maksymalnej 84 KM oraz 1.4 16v o mocy maksymalnej 101 KM. Wraz z tą modernizacją zmieniono ostatecznie nazwę hatchbacków z Kalos na Aveo. Pod koniec 2010 Aveo T250 zostało zastąpione w Korei przez nową generację T300.
W październiku 2007 roku rozpoczęła się produkcja tego modelu w zakładach FSO w Warszawie. Pierwsze pojazdy próbne zjechały z taśm 11 lipca 2007 roku, natomiast oficjalna produkcja rozpoczęła się 6 listopada 2007 roku. Do kwietnia 2008 roku Aveo produkowane przez FSO dostarczane było wyłącznie na rynek ukraiński. Oficjalna produkcja wersji 3 i 5-drzwiowej ruszyła 14 lipca 2008 roku. Produkcja Aveo T250 w FSO zakończyła się w marcu 2011 roku, następca nie trafił do produkcji w Polsce, m.in. ze względu na zniesienie przez UE ceł na auta z Korei
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Chevrolet_Aveo
Zasada działania
Zasada działania
Dociśnięcie szczęk do bębna odbywa się przy pomocy rozpieracza, który jest podłączony do mechanizmu sterującego. Rozpieracz wywiera nacisk na szczęki, powodując ich docisk do bębna. Za powrót i utrzymanie w położeniu braku tarcia szczęk odpowiedzialna jest sprężyna naciągowa.
Rodzaje układów ?rozpieracz-szczęki?
Dla rozpieraczy hydraulicznych:
Układ simplex ? dwa tłoczki rozpierające szczęki znajdują się we wspólnym cylinderku. W układzie tym jedna szczęka jest współbieżna, a druga przeciwbieżna. Wadą tego rozwiązania jest to, że naciski jednostkowe obu szczęk na bęben nie są jednakowe, a przez to zachodzi nierównomierne zużycie okładzin ściernych. Zaletą jest niższa cena i prostsza konstrukcja.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Hamulec_b%C4%99bnowy